Jak powstawał mój ogród...

   Moją wielką pasją jest ogród. Nie wiem skąd mi się to wzięło. Czy to wpływ rodziców, którzy mieli i uprawiali działkę i tak się na to napatrzyłam, że mam to zakodowane. Może to geny babci Wandy, która w domu miała mnóstwo kwiatów i wiecznie grzebała w doniczkach.

Ogród to odgromnik, który przyjmuje wszystkie moje stresy, zmęczenie i troski…

Podziwiałam ogrody z ilustracji w czasopismach i książkach. Były pełne kwiatów, aż pachniały. Na dodatek były zorganizowane tak, że cały rok były piękne. Wyglądały naturalnie, jakby zasiały się same. Ja jednak nie dałam się zwieść. Wiem doskonale ile ciężkiej pracy i doświadczenia wymaga uprawa ogrodu.

 Kiedy otrzymałam mój, był w stanie zaniedbanym. Trochę sama się do tego przyczyniłam, ponieważ kilka lat w ogóle go nie uprawiałam i przyjeżdżałam tam raz w roku. Śliwy rodziły, a ja nawet nie zbierałam owoców. Od tej pory obraziły się na mnie i owocują rzadko i niezbyt obficie. Ale ja jestem cierpliwa! Jedna jabłoń miała iść pod topór i już się zamachnęłam, ale dałam jej jeszcze jedną szansę (nigdy mi się nie podobała, miała parcha i dawała kilka sparszywiałych jabłek rocznie). Następnego lata koszykami zbierałam z niej piękne, soczyste jabłka, takie jak lubię. Niestety, obrodziła na pożegnanie! W kolejnym roku nie owocowała, choć była w dobrej kondycji, a potem uschła. 

 Chciałam ugór zmienić w ogród moich marzeń z pięknymi zakątkami, skalniakiem, pergolą. Chciałam mieć zadbany trawnik i krzewy we wszystkich kształtach i kolorach. Zaczęłam od walki z chwastami. Po kilku opryskach herbicydem dałam za wygraną. Perz przechodził od sąsiadów, reszta wychodziła na nowo gdzieś spod ziemi. Stwierdziliśmy z mężem, że pozostawiamy wersję "łąka", z wypielęgnowanym trawnikiem dajemy sobie spokój.

 Najpierw wycięliśmy kilka drzewek wiśni, kupiliśmy aronie w formie drzewka. Wyrywałam metr po metrze skrawki ziemi pod uprawę. Zasadziłam paprocie, runiankę, trzmielinę, bukszpan, wrzosy, funkię. Co roku sadziłam cynie i aksamitki. Uważam, że aksamitki są genialne. Zwłaszcza rozpierzchłe i drobnolistne. Nie ma piękniejszego widoku jak złociste kule kwiatów w ogrodzie kiedy wszystko inne przekwitło. 

Do skalniaka coś nie mam chyba ręki, niektóre rośliny mi poginęły, inne rozrosły się strasznie! W dodatku na skalniaku zagnieździły się mrówki. Ostatecznie skalniak zlikwidowałam, bo musiałam go pielić … widelcem. Rosną tam teraz róże.

    Ciekawa jest historia truskawek w moim ogrodzie. Przed trzydziestoma laty moi dziadkowie zasadzili tu truskawki. Uprawa obejmowała 1/3 powierzchni ogrodu. Po latach kiedy zaczęłam uprawiać ogród, znalazłam wśród chwastów niedobitki truskawek, zdziczałe i mizerne. Przesadziłam je i rozmnażałam z odrostów tak że teraz mam trochę krzaczków, z których podskubujemy smaczne i soczyste owoce. 

Kiepsko sobie radzę ze szkodnikami i chorobami roślin. Jestem wrogiem chemii, ale czasami daję za wygraną. Mszyce i mrówki zwalczam doraźnie, w miejscach, gdzie mi przeszkadzają i tam gdzie niszczą rośliny. Co roku trwa walka z ślimakami, czasami wygrywam, czasami nie. Zjadają mi dalie, funkie i warzywa. Już nie mam litości!

Od kilku lat w ogrodzie stoi nasz dom. Teraz codziennie mogę doglądać ogrodu. Regularnie zmieniam koncepcję i nasadzenia. Królują w nim dalie, kanny, funkie i róże.

Gdzieś tam w kolejnych postach postaram się przybliżyć zakątki naszego ogrodu, grupy uprawianych roślin i poszczególne odmiany, które przypadły mi do gustu i serca.