Kierskie blubry o starych Polakach i nie tylko...: maja 2017

poniedziałek, 29 maja 2017

Nagle i niespodziewanie w Ogrodzie Botanicznym

Nagle i niespodziewanie wylądowałam tam w pewien majowy wieczór. A było to tak, że spodziewany gość (o nim będzie może następnym razem) chciał obejrzeć i sfotografować jakiś ładny ogród w Poznaniu, to zaproponowałam mu jedyny mi znany. A że ja muszę codziennie jakieś zdjęcia zrobić, wzięłam aparat też.

Byłam tam 1 maja. Przez 20 dni ogród zmienił się nie do poznania. Początkowo przed godz. 18 było pochmurno, bo krótko po 19 ogród zachwycił nas w promieniach zachodzącego słońca. Zieleń jeszcze świeża, zakwitły piękne lilaki i kwiaty na rabatach i skalniaku. Iglaste drzewa i krzewy z cudownie wybarwionymi i pięknie pachnącymi młodymi przyrostami. Dzięcioł stukał w drzewo, kosy gwizdały w krzakach. Gościowi dziękuję za wskazówki i za pożyczenia wizjera kątowego! Piękny wieczór w pięknym miejscu!

sobota, 20 maja 2017

PN Ujście Warty - zimny mokry maj

Pomimo deszczu, zimna i wiatru pojechaliśmy do Słońska. Tak trochę na moje imieniny... Niestety z powodu wiosennego obstawienia, nie było już miejsc w naszej ulubionej kwaterze "Dudek". Ale nie było to istotne, znaleźliśmy inną kwaterę, a że był dach nad głową, wygodne łóżka i ciepła woda, to wystarczyło. Znów byliśmy ciekawi, co tym razem uda nam się zobaczyć. Kończył się czas batalionów, ale gody nadal trwały u ptactwa, niektóre to już wodziły pisklęta.

Od razu pojechaliśmy na Betonkę. Już po drodze zauważyliśmy małego nieznanego (!) nam ptaka! Zrobiliśmy mu zdjęcia z nadzieją, że uda nam się go zidentyfikować później. I mieliśmy rację. To była rzadkość w naszych okolicach - świergotek rdzawogardły. Potem obserwowaliśmy stadka batalionów i łęczaki. Ogólnie było głośno na terenach podmokłych. Na wałach, gdzie bardziej sucho i łąki, tam względna cisza, choć trznadle świergoliły i skowronki. Na wałach spotkaliśmy dudki, kobuzy, kanię czarną polującą na owady, która jadła je podczas lotu.

A na polach stadko rycyków odbywających gody i pasących się. Założę się, że pewnie już niektóre siedziały na jajkach, czego oczywiście nie mogliśmy zobaczyć.

Szukaliśmy też sowy pójdźki. W końcu ją zobaczyliśmy, ale zdjęcia tylko dokumentacyjne.

Mogliśmy też obserwować jak kilka czapli walczyło o leszcze uwięzione na płyciźnie. Czaple urodziwe same w sobie rzadko dają się sfotografować, bo są płochliwe. Te zajęte polowaniem, niewiele sobie z nas robiły!

Czyli wyjazd udany, jak zawsze mamy niedosyt i kolejny wyjazd planujemy już w czerwcu.