Poświąteczny karmnik

Zawsze po świętach lubię posiedzieć w czatowni, żeby się wyciszyć i odpocząć. To nic, ze zimno, ale bliskość ptaków rozgrzewa. Fajnie jest obserwować je z niewielkiej odległości. Niestety nie przyleciało nic niezwykłego, ale i tak się cieszę!

Kartki na Boże narodzenie - kilka kolejnych

   Pozostanę przy temacie kartek zimowych i bożonarodzeniowych. Jeśli ktoś wysyła kartki z życzeniami świątecznymi, to najwyższy czas, w sumie ostatnie chwile, żeby to zrobić. 

Te kartki poniżej znalazłam w zbiorach dziadka Edmunda. Pochodzą z lat 60-tych, 70-tych. Może niektóre są starsze, pewnie to zdjęcie z szyszkami. Tak przypuszczam, ze jest przedwojenna, bo znając historie rodziny, po wojnie już nie otrzymywała z niemieckimi napisami.

Kiedy patrzy się na takie widoki, aż żal, że od kilku lat nie mogliśmy wyciągnąć sanek!

Ptaki na kartkach pocztowych

     Dawno nie pokazywałam kolejnych starych kartek pocztowych, pocztówek ze zbiorów dziadka Edmunda. Dziadek gromadził różne pamiątki: zdjęcia (sam również świetnie fotografował) pocztówki, płyty, książki, paragony, drobne sentymentalne przedmioty. Los chciał, by cześć z tych zbiorów trafiło pod naszą opiekę. Pewnie nie raz jeszcze pokażę skany jego kolekcji.

Imponująca jest kolekcja pocztówek z jamnikami, ale psy nie za bardzo mnie interesują, może potem pokażę, bo są całkiem zabawne.

Dziś ptaki. Na kartkach z reguły świątecznych (no może oprócz sowy). tak już jest, ze na Boże narodzenie na kartkach bywają ptaki przy gałązkach jemioły lub ostrokrzewu, a wiosną przy kwitnących wiosennych kwiatkach.

Niemiecka kartka na Wielkanoc z modraszką i kurczakiem

Szczygły na kartce z okazji urodzin oraz niemiecka pocztówka bez dedykacji

Kogut piękny, ale tył kartki zaklejony więc nie znam szczegółów

Tu ciekawostka! Na kartce "Sowa"  Albrechta Durera. Pocztówka z nieznanego mi okresu. Istnieją w sprzedaży z 1958 roku, ale mi się wydaje, że ta moja jest przedwojenna.

Akwarelowanie...

     W długie jesienne i zimowe wieczory próbuję malować. Wychodzi mi raz lepiej, raz gorzej. Trochę poczytałam, trochę poćwiczyłam, wiele obrazków namalowałam koszmarnie. Maluję przede wszystkim ptaki z moich własnych zdjęć. Obrazki, które wyglądają przyzwoicie rozdaję w prezencie. Jeszcze dużo muszę się nauczyć. A obdarowanym bliźnim mówię, że mają te malunki zachować i będą mogli się przyszłości pochwalić, że mają "wczesną Jabłońską".

O technice malowania się nie wypowiadam, cały czas się uczę i chyba bardziej paćkam niż maluję, ale jest progress ;-) jak patrzę na moje pierwsze ptaszki namalowane akwarelkami 'szkolnymi', to łezka się w oku kręci. cały czas poszukuję farb, pędzli i papieru, który mi będzie najbardziej odpowiadał.

Moje najświeższe:

Dalie 2019 cz.4

     I to już będzie ostatnia (prawdopodobnie - możliwe, że sobie coś przypomnę, albo weźmie mnie na wspominki w długie grudniowe wieczory) cześć o daliach w tym roku. Może bardzo ciężki sezon sprawił, ze cieszyłam się każdym kwiatem i pamiętam kiedy co i jak zakwitło.

Na początek - coś, co mnie nie zawiodło - Emmaus i Cheyenne - jeleniorożne dalie, dające po oczach niczym słońce. Ciekawe, że mając w ręku Sassafrass (zza oceanu) oraz Emmaus, wrzuciłam je do jednego dołka myśląc, ze to jedna i ta sama dalia. O czymś musiałam innym myśleć podczas sadzenia. Widać na zdjęciu nieco niższą i w bardziej żółtym odcieniu - to Sassafrass. Zdziwiłam się nieźle, jak się zorientowałam, jak kwitną!

Cheyenne rosła na początku ładnie i bujnie i zakwitła dość czerwonymi kwiatami - a ja pomyślałam, że to Apache (po prostu Indianin z innego plemienia ;-) )

Dalie orchideowe to od wielu lat mój konik. Pierwsze moje miałam z kapersa z Lidla. To była Honka Wit, Honka i Nonka Surprise. Z tych trzech pozostała mi tylko Honka w kolorze żółtym, ale w tym roku nie kwitła zbyt dobrze. Za to nie zawiodły Honka Roze, Honka Red i Honka Fragile sprowadzona w tym toku z GB.

Kolejne kwiaty różnych rodzajów i odmian, które raczyły zakwitnąć:

Jive

Princessin Irene v. Preuβen

Holly - jedna z najstarszych odmian w ogrodzie.

Rundale

Dalia Sandia Shomei - wysoka, bujnie kwitnaca, przykuwająca wzrok. Delikatna, niepowtarzalna. 

Jescot Julie

Candy Cane

Poprzednie tegoroczne artykuły o daliach:

WYSTAWA
Część 1.
Część 2.
Część 3.

Nasturcje (Tropaeolum L.)

     Już ostatnie zwiędnięte i uschnięte pędy nasturcji posprzątane. Nigdy im nie poświęciłam większej uwagi tu na forum w ogrodowych wpisach. Od wielu lat sieję je w ogrodzie z róznym skutkiem, ale najbardziej lubię je u schyłku lata, kiedy pokazują się z najlepszej strony. Wtedy, kiedy już wiele kwiatów przekwitło, w różnych zakątkach ogrodu widać soczyste poduchy zielonych liści z klejnotami żywych kwiatów.

     Pierwsze próby w moim ogrodzie były nieudane. A chciałam je mieć bo w sąsiedztwie widziałam uroczy drewniany płot, a przed nim dosłownie dywan z nasturcji. 

Moje pierwsze niepowodzenia wynikały z wielu czynników, ale po pierwsze - nasiona kupiłam kiepskie (jak miały być pnące - były niskie i na odwrót) poza tym wysiałam wprost do gruntu a tam siewki zaginęły w walce z bylinami.

I jeszcze jedna fajna rzecz - nasturcje są jadalne i ... smaczne. Smak podobny jest do kiełków rzeżuchy . Można je uzyć do sałatek, ciekawych deserów, czy po prostu podjadać, jak ja prosto z krzaka.

Można też marynować jej owoce a'la kapary.

Teraz sieję wiosną na paletki:

     Fajne jest, że jest tyle odmian, czasami liście maja różne wzory i kolory. Nasiona nie są drogie, można puścić wodze fantazji.

Nasturcje są bardzo fotogeniczne. Kwiaty - bo mają niezwykły kształt i cudownie grają ze słońcem. A liście dzięki specyficznej powierzchni, cudownie chwytają krople rosy.

Bardzo lubię odmianę 'Fenix' z ostro zakończonymi płatkami. Nie rośnie z byt bujnie, ale piękna jest.

Można kupić też fajne mieszanki np 'Night& Day', gdzie mamy bardzo ciemne i jasnokremowe kwiaty.

'Night'

'Day'

Nazwy tej nasturcji nie znam, była w mieszance. 'Klejnot Afryki'?