Chleb pszenny

     Piękę ostatnio coraz częściej. Raz pszenny, raz żytni. Mąkę pszenną można kupić w sklepie, z różnych młynów. Ja używam często tzw mąki chlebowej typ 750 pół na pół z mąką pełnoziarnistą. Dodaję jeszcze zmielone siemię lniane, szałwię hiszpańską, kminek, słonecznik. Chleb wychodzi pyszny, aromatyczny, długo jest świeży. Pieczemy od razu od 3-6 bochenków, bo mniej przy naszym popycie się nie opłaca. 

    Podobnie jak przy innych wypiekach najważniejsza jest technologia. Ważne, żeby drożdże były świeże. I pamiętać o temperaturze wyrastania i pieczenia. Ja piekę pierwsze 20 minut w temperaturze 220 st.C a potem kolejne 40 min w 190st.

     Najpierw wsypuję składniki (proporcje: 1kg mąki na 10 dag drożdży i 1l wody, łyżka soli, łyżka cukru plus dodatki: otręby 1 szklanka, mielone siemię i inne wymienione dodatki wg uznania po ok. łyżce), mieszam dokładnie wszystko w misce dość wysokiej, bo rośnie. Po wyrośnięciu zbijam i tak 3 razy. Keksówki smaruję tłuszczem i wysypuję otrębami. Wkładam ciasto, smaruję z wierzchu rozbełtanym białkiem i posypuję słonecznikiem i prażonym siemieniem lnianym. Jeszcze pozwalam trochę podrosnąć w foremkach i do pieca. Do ciasta z 1kg mąki potrzeba 2 foremek, ale moje są na tyle duże, że do ciasta z 2 kg biorę 3 foremki.

     Chleb za każdym razem wychodzi inny, ale zawsze dobry. Po upieczeniu koniecznie wystudzić na kratce!

Wymieszane ciasto

Wyrośnięte ciasto gotowe do zbicia

Prażenie siemienia lnianego

Karnawałowe pączki

     Musiałam upiec pączki, bo mam 4 słoiki konfitury różanej, a karnawał sie kończy. Już w czerwcu będą następne konfitury więc trzeba zużyć.

     Pączki zawsze smaży moja mama, ale jakoś w tym roku nie udało mi się ich spróbować. Dostałam przepis od mamy koleżanki, bo kiedyś spróbowałam i były smaczne. Od mamy też muszę wziąć przepis i zobaczyć, jak te mi się udadzą. Wydaje mi się, że ciasto z przepisu mamy jest gęściejsze, a po upieczeniu takie bardziej konkretne. Poza tym starsznie się miotałam, bo pierwszy raz w życiu... Czytałam przepis kilka razy i próbowałam ułożyć to logistycznie, ale oczywiście się zamotałam. Z tego wszystkiego zapomniałam dodać tą jakże ważną łyżkę spirytusu!!! Wczoraj usiłowałam kupić smalec w kostkach do smażenia, ale w dużym sklepie nie było i już zrezygnowałam, ale mnie tknęło, że może pójdę do małego sklepiku na mojej ulicy i na szczęście był! Pani przy kasie zapytała, czy pączki będą i czy mam wszystkie składniki, zwłaszcza spirytus! Co ten spirytus w pączkach ma robić? Może dzięki temu mają lepszy humor?

     Przepis był na 40 pączków, a ja chciałam tylko 20 (żeby domownicy się nie pochorowali). No i nawet miałam problem z podzieleniem 2 jajek i 5 żółtek na pół. W rezultacie nie miałam przekonania, czy ciasto się będzie do czegokolwiek nadawało. Wyrabiałam w mikserze zgodnie z procedurą, ale za nic nie chciało odstawać od ścianki. Pogodziłam się z tym. 

Jakoś uformowałam pączki, nadziałam, wyrosły, usmażyłam. Wyglądają jak kupne, a smakują fajnie. Syn potwierdził.

     Nie podaję przepisu, bo internet jest pełen fajnych! Po dzisiejszych doświadczeniach stwierdziłam, że najważniejsza jest organizacja, umiejętności manualne i głęboka wiara, że się uda!

Ukulałam pierwsze pączki

Ciasto po wyrobieniu i wyrośnięciu wyglądało tak właśnie

Konfitura z płatków róży

Pączuszki rosną

Pączki się smażą

Usmażone już, odsączają się z tłuszczu

Posypane, gotowe do konsumpcji (nie cierpię lukru!)

Polowanie... na pocztówkach i inne zwierzęta.

     Skoro polowania - safari znalazły się kiedyś na pocztówkach, znaczy to, że dawniej nie było to postrzegane jako barbarzyństwo, ale jako rozrywka połączona z okazją wykazania się odwagą zręcznością i umiejętnością celnego strzelania. Dla mnie polowanie jakiekolwiek, które nie jest pokierowane koniecznością zdobycia pożywienia, nie ma kompletnie sensu.

Ale wtedy było inaczej. 

Na pocztówkach przedwojennych polowanie na tygrysa, bodajże w Indiach. Takie rozrywki doprowadziły do zagrożenia gatunku. Do teraz kłusownicy kończą dzieło tych polowań...

Nosorożec na zdjęciu ponizej też z pocztówek z serii o polowaniach safari. Niestety nie wiem, jaki to nosorożec. Próbowałam zidentyfikować, ale nie udało się.

I coś rodzimego: polowanie z psami z XX wiecznej Europy. Była jedną z lepszych rozrywek, pretekstem do pogalopowania i pogonienie rozleniwionych psów.

Niedźwiedź - obiekt westchnień myśliwych - też z łowieckiej pocztówki:

Kolejne stare pocztówki, to migawki z ogrodu zoologicznego w Berlinie. Trochę późniejsze, już nie o polowaniu.

Zimowy karmnik - styczeń 2016

   Karmnik wystawiony  i zawsze napełniony od początku grudnia. Zawsze mniej więcej o tej porze wystawiamy. Kupiłam ok 50 kg ziarna i sypię szczodrze. Ale jak to z ptakami bywa, raz jedzą chętniej, raz niekoniecznie. Jeśli jest ciepło, powyżej zera, przylatują mazurki i dzwońce, czasami sierpówki, sójki, kosy. Jak spadnie ponizej zera i popada śnieg, pod karmnikiem pojawiają się zięby, grubodzioby, kowaliki, czyże, rudziki. Zaglądają dzięcioł, sroki oraz szczygieł.

   Kupiona w tym roku karma nie wyglądała atrakcyjnie, bo ziarna w większości były łupane lub gniecione. Trochę byłam zła na jakość, ale ptaki jadły chętnie i wyjadały praktycznie wszystko na bieżąco. Czyli karma się sprawdziła. Tylko, czy one to zdążą wszystko zjeść?

W tym roku po raz pierwszy spróbowałam z pomocą syna nakręcić kilka filmów małą kamerką w karmniku. Trochę jeszcze nieudolne, ale całkiem fajne filmy wyszły:

Film nr 7     Film nr 6     Film nr 4     Film nr 3     Film nr 2     Film nr 1

     Potrafię pół dnia stać przy oknie i obserwować ptaki kręcące się przy karmniku. Zawsze coś ciekawego się dzieje. Przeganiają się, walczą, skubią się, rozsypują ziarna i uciakają jak oparzone w krzaki, jak strażnik (nigdy nie wiem gdzie siedzi i chyba to sikora) da znać!

Czubatka na świerku u sąsiadki

Sierpówka

Wróbel

Modraszka

Rudzik

Czarnogłówka

Mazurek

Modraszka

Kos

Dzwoniec

Zięba

Kowalik

Szczygieł

Zięba samiec

Sójka

Zięba samica

Grubodziób

Grubodzioby

Czyż

Ewolucja wózka - suplement rodzinny z lat 60-tych

     Szperam wiecznie po rodzinnych albumach i kartonikach. Nawet cudzych! Dopominam się wśród znajomych przyjaciół i krewnych o fotografie własne lub dzieciaków we wózkach. Zawsze spotykam się z entuzjazmem: oczywiście, świetnie, super! I z reguły kończy się to kolejną perełką w moim wirtualnym zbiorze wspomnień wózkowych.
    Tym razem sama stwierdziłam, że pominęłam kilka z kartonika dziadka Edmunda. Tam mój Maciej i jego braciszek na miłych nostalgicznych fotkach.

Chrzest Macieja 1966r. Od lewej dziadkowie Ignacy i Bronisława, chrzestni Jacek i Elżbieta oraz mama i tata.

Maciej z rodzicami

Maciej z ciocią Anią, mamą i babcią Irką

Chrzest Jędrka. Wilda 1967r.

Chrzest Jędrka. Wilda 1967r.

Chrzest Jędrka. Wilda 1967r.

Chrzest Jędrka. Wilda 1967r.

Chrzest Jędrka. Wilda 1967r. Już w domu, bez wózka,
ale miłe pamiątkowe zdjęcie rodzinne.

Zdjęcie spacerowe, ok 1969r Maciej i Jędrek

Zdjęcie spacerowe, ok 1969r. Maciej i Jędrek

Zdjęcie spacerowe, ok 1969r. Maciej i Jędrek

Babcia Irena Skrzypczak z wnukiem na spacerze,
nie wiem jakim, a w tle jedzie warszawa. 

Ciocia Mira z Romanem? 1969?

Jędrek na balkonie na Pamiatkowej

Jędrek na balkonie na Pamiatkowej

I znalazłam jeszcze kilka zdjęć z Pamiątkowej z dzieciakami:

Maciej, 1969?

Maciej 1966r. Dziadek Edmund z flaszką!

Maciej 1966r. Trzyma ciocia Ania.